ART ATHENS | Water, Babies and Savage Dreams

 

I attended the most amazing exhibition last friday! Even though I was dead tired from working on the Kolonaki Alive event I drove down town to a beautiful office building owned by the law firm Potamitis-Vekris to see the work of famous Greek fashion photographer Ioanna Nikolareizi, talented artist Sparti Linardaki and my best friend,  hyper creative Despina Vaiopoulou.

Original Music by Chevy Nishinome

Οι φωτογραφίες της Ιωάννας Νικολαρεϊζη, τα ζωγραφικά μωρά της Σπάρτης Λιναρδάκη και τα έργα μικτής τεχνικής της Δέσποινας Βαϊοπούλου -υπό τους ήχους του Chevy Nishinome- συνυπάρχουν μοναδικά στην έκθεση που εγκαινιάστηκε την Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου στον χώρο Potamitis Vekris (Νεοφύτου Βάμβα 9, Κολωνάκι).

 

Η εναρμόνιση της ιδέας Water – Babies – Savage Dreams βάσει κάποιου τύπου 3 σε 1 οφείλεται σε τυχαία έμπνευση αλλά ‘ίσως’ -η λέξη με την έννοια της σύζευξης του ‘ναι’ και του ‘όχι’- και στη δυναμική που το ίδιο το θέμα ασυνείδητα δημιούργησε για να γεφυρώσει όσα αρχικά δεν έδειχναν να συνδέονται. Επομένως, η μια ερμηνεία δεν αποκλείει άλλες ούτε και πιθανούς συνδυασμούς.

Η πρώτη σκέψη της κοινής έκθεσης τοποθετείται στην καλοκαιρινή Μάνη, μια μέρα επίσης κοινών διακοπών όπου και οι 3 αποφασίσαμε ομόφωνα να χαζέψουμε τη θάλασσα μόνον από μακριά, αξιοποιώντας για ώρες μια λωρίδα ίσκιου αφιερωμένη στο αδιευκρίνιστο όριο ανάμεσα στη χαλάρωση και την ελάχιστη πράξη, ένα hommage στην πολυτέλεια του χρόνου που δεν έχει ανάγκη να παράγει τίποτα περισσότερο από απολαυστική σωματική αδράνεια, ειρμούς, θεωρίες και γέλια άλλοτε για τις σκέψεις κι άλλοτε εξαιτίας τους.

Από εκείνη τη μέρα πολλές φορές συζητήσαμε για όσα κάναμε κι άλλες τόσες που δεν προλάβαμε, η επεξεργασία που απαιτήθηκε ήταν δουλειά που ανατέθηκε στο κάποιο συλλογικό ασυνείδητο, το οποίο με τη σειρά του εργάστηκε με υπερωρίες εντός θέματος αυτοβούλως. Οπότε το αποτέλεσμα οφείλεται στις δυνάμεις που απλώθηκαν σε κύκλους, βρήκαν κοινή συχνότητα σε συγκεκριμένο διάστημα και ενώθηκαν όπως τα 3 στοιχεία της έκθεσης: τo νερό, βασικότερο στοιχείο ζωής, η γέννηση, κρισιμότερη στιγμή μιας ζωής και η σύλληψη της ζωής ως πραγματικότητα έξω από τη συμβατική κατάσταση νόησης.

Water/Νερό. 

1^η ενότητα –φωτογραφίες της Ιωάννας Νικολαρεΐζη. 

Καθορίζει την δυνατότητα ύπαρξης ζωής, είναι το καλύτερο διαλυτικό μέσο και με τη μορφή του πάγου είναι η σωτήρια ανωμαλία του πλανήτη. Την ίδια στιγμή είναι διαβρωτικό, σχηματίζει ενώσεις και γέφυρες αλλά με την ίδια ευκολία κιόλας τις διασπά (υδρόλυση). Το νερό συνδυάζει τα αντίθετα: είναι οξειδωτικό και αναγωγικό μαζί. Είναι βασικό στοιχείο του ανθρώπινου οργανισμού, για τον Θαλή πρωταρχική πηγή για την γέννηση του κάθε τι στον κόσμο, πηγή απ’ την οποία προέρχονται και όπου καταλήγουν τα πάντα. ‘Ενα από τα τέσσερα στοιχεία του σώματος για τον Πλάτωνα και του κόσμου ολόκληρου για τον Εμπεδοκλή. Η σημαντικότητά του συνδέεται με την δημιουργία και εξέλιξη των πόλεων, τα ταξίδια, το εμπόριο αλλά και με τη λατρεία των λαών προς τους θεούς και το τελετουργικό της. Για τους αρχαίους Έλληνες ο Ωκεανός ήταν τεράστιο ποτάμι γύρω απ΄ τη γη με 3000 Νύμφες και 3000 ποταμούς, όλα παιδιά δικά του. Ο Ποσειδώνας, γνωστός θεός της θάλασσας κι ο Μέγας Αλέξανδρος βρίσκει το αθάνατο νερό και το πετάει η αδελφή του -για πάντα κι αυτή στη θάλασσα γοργόνα. Τον ωραίο Γανυμήδη απαγάγει ο Δίας για να τον κάνει αθάνατο οινοχόο ενώ απ’ την πλευρά τους οι θνητοί τον κάνουν αστερισμό, τον Υδροχόο. Ο Αλλάχ βεβαίως είχε το θρόνο του πάνω σε νερό όταν έκανε τον κόσμο. Η υδροθεραπεία ήταν must στα ιερά του Ασκληπιού, τα δημόσια λουτρά, κοινά για άντρες και γυναίκες ως τον 15^ο αιώνα διέθεταν μουσική και happenings για την καλοπέραση των λουομένων, ενώ ο Ιπποκράτης στο βιβλίο του «περί αέρων, υδάτων και τόπων» επισημαίνει τις βλαβερές επιδράσεις για τον ανθρώπινο οργανισμό του νερού των βάλτων. Από πηγή ή θαλάσσιο, ιαματικό ή φυσικό, το νερό συνδέεται αναπόσπαστα με τη φιλοσοφία, την υγιεινή, το εμπόριο και τη θεραπευτική πρακτική των λαών.

Στις φωτογραφίες της Ιωάννας Νικολαρεΐζη το νερό που απλώνεται στις δύο διαστάσεις για να βγει επίπεδο έξω απ’ την εικόνα χρησιμοποιεί δύο φόρμες που μεταξύ τους αναμιγνύονται. Αυτή των κυμάτων αλλά και την υγρή ξηρά που τα ακουμπά, με την γραμμή του ορίου να μπερδεύει επίτηδες την κρίση του θεατή για το που ακριβώς βρίσκεται τι. Επιπλέον οι γραμμές από τη μια και τα σκούρα σημεία από την άλλη που θα μπορούσαν και να υπαινίσσονται ήχους καθώς διατρέχουν τις εικόνες δεξιά και αριστερά προσθέτοντας γραμμικά την τρίτη διάσταση, περιπλέκουν περισσότερο το θέμα και ενισχύουν την αμφισβήτηση της μιας και μόνης υδάτινης αρχής. ‘Ετσι το νερό τελικά βρίσκεται παντού, σε όλες τις διαστάσεις του χώρου, σαν αρχή και τέλος μαζί, θεμελιώδες και ιερό στοιχείο ζωής, αυτό που οι θεολόγοι διάλεξαν να ταυτίσουν με την Μαία της μυθολογίας, την θεά που μπορούσε να νικήσει τα νερά και τη γη και αντιπροσώπευε την νοητή ύλη που ομορφαίνει τον κόσμο και γεννάει άλλα όντα από ύλη όπως η ίδια.

Babies/Μωρά.

2^η ενότητα –ζωγραφική – μικτή τεχνική της Σπάρτης Λιναρδάκη. 

Nεογέννητο (λατινικά, neonatus) είναι ένα βρέφος τις πρώτες 28 ημέρες της ζωής του, αν και λέγοντας ‘μωρό’ αναφερόμαστε συνήθως σε παιδιά ηλικίας 1-12 μηνών, που είναι η πιο κοντινή χρονική περίοδο στην γέννησή τους. Το κεφάλι του νεογέννητου είναι αναλογικά πολύ μεγάλο, περίπου το 1/4 σε μέγεθος συγκριτικά με το σώμα του, ενώ στον ενήλικα το κρανίο είναι σχεδόν το 1/8 του σώματος. Στη γέννηση, πολλές περιοχές του κρανίου του νεογνού δεν έχουν ακόμα οστεοποιηθεί, αφήνοντας κάποια “σημεία μαλακά” (fontanels).

Tο δέρμα του στα δύο πρώτα λεπτά της ζωής του είναι συχνά γκριζωπό και μπλεδίζον – αρχίζει να γίνεται κανονικό μετά, με την αναπνοή. Τα νεογνά που είναι υγρά, καλύπτονται με ραβδώσεις αίματος και μπορεί να έχουν κηλίδες, σημάδια ή ξεφλουδίσματα, δίνουν ολόκληρο αγώνα για να βγουν απ’ την μήτρα και να προσαρμοστούν στη ζωή τους έξω από αυτή. Αισθάνονται τα πάντα αλλά ανταποκρίνονται με περισσότερο ενθουσιασμό στα χαϊδέματα και στις επαναλαμβανόμενες κινήσεις, οι οποίες και τα ηρεμούν. Τα μωρά κλαίνε κυρίως όταν κάτι τους ενοχλεί κι όταν πεινάνε. Αλλά όταν δεν κοιμούνται, τους αρέσει ό,τι λάμπει, τα έντονα χρώματα, τα πολύπλοκα σχήματα κυρίως όμως, τα ανθρώπινα πρόσωπα. Στη μήτρα, το βρέφος ακούει εσωτερικούς θορύβους όπως η καρδιά της μητέρας αλλά κι εξωτερικούς: άλλες ανθρώπινες φωνές, μουσική και ήχους. Τα μωρά αγαπούν τις γυναικείες φωνές και απεχθάνονται τους ξαφνικούς θορύβους, που τα τρομάζουν ενώ ανταποκρίνονται στις διαφορετικές γεύσεις, γλυκιές, ξινές, πικρές, αλμυρές κ.λπ. με προτίμηση στις γλυκιές, ειδικά αν αρέσαν στη μητέρα τους όσο τα είχε κυοφορούσε.

Τα μωρά της Σπάρτης Λιναρδάκη περνάνε από τις συμπληγάδες της γέννησης για να βγουν στη ζωή ταλαιπωρημένα, αγριεμένα, καχύποπτα, φορτωμένα απ’ το πρώτο δευτερόλεπτο με γνώση, σκεπτικισμό, ανησυχία και πόνο. Το βλέμμα τους σκοτεινιάζει η μνήμη του κόσμου ήδη γραμμένη στο DNA τους. Είναι ζαρωμένα από την πίεση της εξόδου απ’ την μήτρα αλλά μαζί είναι και γερασμένα, γέματα ρυτίδες, κουρασμένα και σοφά. Οι εκφράσεις τους δεν δείχνουν ενθουσιασμό και χαρά, αλλά προβληματισμό σαν να έχουν βουτήξει στο déjà vu και αισθάνονται πλέον πως το μέλλον είναι γι’ αυτά τόσο παλιό όσο η σκέψη που τα μεγαλώνει απότομα και τα βαραίνει, οι εμπειρίες που έχουν ήδη βιώσει. Τα μωρά σε κοιτάζουν περίεργα και μερικές φορές τρελά ξέροντας πως στη ζωή τους έχει απ’ την αρχή ματαιωθεί η περίπτωση να υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον καινούργιο και κλαίνε γιατί αυτή η γνώση του μέλλοντος δεν τους αρέσει κι ούτε τους αρέσει που την κατέχουν.

Savage dreams/Άγρια όνειρα.

3^η ενότητα – μικτή τεχνική: ζωγραφική – κολάζ – φωτογραφία της Δέσποινας Βαϊοπούλου. 

Όνειρα είναι μια διαδοχική σειρά από εικόνες, ήχους, ιδέες, αισθήσεις και συναισθήματα που βιώνει κάποιος στη διάρκεια της φάσης REM (Rapid Eye Movement, γρήγορες κινήσεις των ματιών) του ύπνου όπου η δραστηριότητα του εγκεφάλου είναι υψηλή και μοιάζει με εκείνη του ξύπνιου. Τα όνειρα που μπορεί να διαρκούν από μερικά δευτερόλεπτα ως είκοσι λεπτά, δεν ελέγχονται από αυτόν που τα βλέπει με εξαίρεση τα συνειδητά όνειρα, όπου οι αισθήσεις του ατόμου είναι οξυμένες και όπου κάποιος που συνειδητοποιεί ότι ονειρεύεται, συχνά είναι σε θέση να αλλάξει το περιεχόμενο του ονειρικού περιβάλλοντος. Τα όνειρα συνδέονται με το ασυνείδητο που –κατά τον Φρόιντ- χρησιμοποιεί μία συμβολική γλώσσα για να εκφραστεί δείχνοντας τις επιθυμίες, τους φόβους και τα ένστικτα που ο άνθρωπος καταστέλλει. Μπορεί να είναι παράξενα, σουρεαλιστικά, τρομακτικά, συναρπαστικά, μαγικά, μελαγχολικά, περιπετειώδη ή γενετήσιου προσανατολισμού. Oι απόψεις για την ερμηνεία τους χρονολογούνται από το 5000-4000 π.Χ., οι παλιότερες στη Μεσοποταμία όπου το όνειρο θεωρήθηκε ως μια επέκταση της πραγματικότητας. Στην ελληνική και ρωμαϊκή περίοδο, τα όνειρα ήταν θρησκευτικός φακός για να λαμβάνονται μηνύματα από τους θεούς ή τους νεκρούς, προβλέψεις και σημάδια για το μέλλον. Σε όλη την ιστορία, οι άνθρωποι αναζητούσαν νόημα στα όνειρα, τα διαχώριζαν σε καλά και κακά, τα κατέγραφαν ενώ στην πράξη θέλησαν και να τα καλλιεργήσουν ώστε να αποβούν προφητικά ή να περιέχουν θεία μηνύματα.

Ο Sigmund Freud, συνέδεσε τα όνειρα με τις βαθύτερες επιθυμίες και ανησυχίες μας, με τις απωθημένες αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας και τις εμμονές και για να τα ερμηνεύσει επινόησε μια σειρά από σύμβολα – μοτίβα, ενώ ο Jung τους έδωσε πιο πνευματική μορφή θεωρώντας τα “παράθυρο” στο υποσυνείδητο, ικανό να προτείνει λύσεις σε προβλήματα του συνειδητού.

Στα έργα της Δ. Βαϊοπούλου οι εικόνες το σκάνε από την ορθολογική σκέψη, η λογική της γνώσης δείχνει να αποτυγχάνει, το μυαλό αναγκάζεται να παραιτηθεί από τη συμβατική νόηση για να μπει σε μια αντίληψη που κυριαρχούν μόνο ιδέες, συναισθήματα και αισθήσεις. Η πραγματικότητα με τη σειρά της κομματιάζεται (η Μαίρη Πόπινς είναι τρομοκράτης ή σταυροφόρος), αλλοιώνονται τα πρόσωπα (o νάνοι είναι παιδιά του Luis Vuitton), οι ρόλοι (του καλού – κακού,  αφελή – επικίνδυνου), τα πράγματα, το περιβάλλον και ο χρόνος. Τα όνειρα είναι παράξενα, κινούνται ανάμεσα στα παραμύθια και τους εφιάλτες, γεννώντας ξανά κύκλους ζωής, μιας άλλης ζωής διαφορετικής σε αισθητηριακή αντίληψη.

Water – Babies – Savage Dreams: Τρία στοιχεία ειδικής έντασης που χαρακτηρίζουν τη ζωή διαβάζοντας με διαφορετική χροιά διαδοχικά θέματα μέσα από κοινό συνεκτικό πρίσμα.

DESPINA VAIOPOULOU ARTIST AND …BLOGGER!

Even though Despoina has been my friend for more than 20 years she keeps impressing me with her accomplishments. I love her paintings as much as her cooking. Her blog pandespani.com has thousands of views every day! Don’t forget to check it out if you are into cooking … Pandespani (Despina Vaiopoulou), Fyllosophie ( Sophie Athanasiadis)  and Greekadman (Dimitris Papazimouris) !!!

And let’s not forget I am a fashion blogger so Despina Vaiopoulou is wearing a dress by Stella McCartney dress, Armani necklace, Anna Sui shoes  and I am wearing my mother’s vintage Chanel coat with a Zara blouse, Abercrombie jeans and Isabelle Marant shoes.

Have a wonderful day!!!